PONEDELJAK, 4. JUL U 19.00 VELIKA SALA

učestvuju: Jana Aleksić i autori

„Nebo se udaljilo. Udaljili smo ga udaljavanjem od samih sebe. Pjesnik je utješitelj. Projavljivanje božanskog trebalo bi da vidimo u patnji bližnjih, u tvorevinama prirode. Bez toga, zalud nam je podizati oči nebesima. Bog je svugdje gdje se čovjek raduje drugom čovjeku, gdje sastradava i sapaćuje s drugim čovjekom.“ S. Jović

„Poezija se najbolje prima u živom jeziku, hrani se svežinom nepotrošenih reči, objavljuje se na pijacama, po budžacima, u zabitima gde je Bog davno rekao laku noć... Prosti ljudi, težaci, često izgovaraju stihove kojih nisu/nismo ni svesni. Srpski jezik je jedan raskošni vrt ispod kog leži rudnik začudnih reči i zaumne muzike. Onaj koji danju plevi vrt, noću u tmini rudnika prebira preostale bescen-reči.“